Just Like Real Life

February 11, 2014 by liekego

Tot mijn schaamte moet ik concluderen dat mijn laatste post van 3 maanden geleden is. What can I say, I’ve been busy 🙂 En dat is maar goed ook want stilzitten is niet één van mijn kwaliteiten. We mogen San Diego al ruim vier maanden thuis noemen en net zoals in het echte leven hebben we ondertussen onze eigen routine gevonden.

‘Building global networks one handshake at a time’

Half november ben ik als vrijwilliger begonnen bij de San Diego Diplomacy Council (SDDC). Drie dagen per week neem ik de bus naar North Park waar ik als business development volunteer werk aan, zoals het heel geheimzinnig en heerlijk nietszeggend genoemd wordt, special projects. Nu kan ik vertellen dat de SDDC een non-profit partner is van the U.S. departement of State die het exclusieve uitvoerrecht heeft op het befaamde International Visitor Leadership Program (IVLP) maar met de uitzondering van mijn studievrienden zegt dat jullie waarschijnlijk net zo veel als het ASML pre-WIP/FAT upgrade process mij zegt (iets met eentjes en nulletjes toch? 😉 ) Gelukkig hebben ze ook een website dus mochten jullie geïnteresseerd zijn please check http://www.sandiegodiplomacy.org

Maar wat doe je dan concreet hoor ik jullie denken?! Het stond al enige tijd op mijn career to-do lijstje en ik ben erg blij dat ik de kans gekregen heb om er hier ervaring in op te doen; fundraising, grantwriting en corporate social responsibility. Of anders gezegd ik doe mijn best om het grote geld binnen te halen bij de lokale en federale overheid, private foundations en de multinationals in San Diego. Op dagelijkse basis betekent dat vooral veel voorstellen schrijven, marktonderzoek doen en onze organisatie promoten. Ironisch eigenlijk, thuis geef ik het uit en op het werk haal ik het binnen. Stephan had het waarschijnlijk graag andersom gezien 😉

Post its life lessons!

San Diego Diplomacy Council

North Park

Life at Cymer

Stephan werkt ondertussen ook hard door. Iedere ochtend om 7:07 (de uitkomst van een compromis tussen een ochtend en een avond mens, vraag maar niet naar logica) carpoolt hij samen met Bart naar het werk. De werkweek bij Cymer klinkt een beetje als een menukaart (iets wat we langzaamaan terug beginnen te zien in de pasvorm van de overhemden van de heren).

Maandag: Cake day
Dinsdag: Pauze Cafeteria Specials
Woensdag: Pretzels van Melody
Donderdag: Candy van Henri
Vrijdag: Donut day

Het argument “volgende maand wordt het rustiger” hebben Stephan en Bart nog lang vol gehouden maar daar trap ik ondertussen ook niet meer in. Het is druk én veel dat is één ding dat ik als buitenstaander zonder moeite kan concluderen. Gelukkig lijken ze er wel veel lol in te hebben en dat maakt een hoop goed. Stephan’s werkverhalen beginnen ondertussen wel een beetje eentonig te worden. Verder dan wat er in de special van de kantine zat of welk prio project er vandaag weer geëscaleerd is komt hij meestal niet. Van het woord prio is hij overigens nog steeds erg fan en het wordt dan ook meerdere malen per week gebruikt om het werken tot ’s avonds laat te rechtvaardigen. Helaas is het me tot dusver nog niet gelukt om hem in beweging te krijgen de prio sokken-horen-in-de-wasmand of de prio je-voetbalspullen-hoeven-niet-in-het-midden-van-de-woonkamer-te-staan op te pakken 😉

Afgelopen week kreeg Stephan een mooi berichtje vanuit Nederland met als afsluitende boodschap “vergeet niet dat je werkt om te leven en niet leeft om te werken”. Mooi 🙂 Ik kan alleen maar hopen dat Stephan en de rest van de heren hier af en toe bij stil staan. En daarnaast, als je overal maar prio voor blijft zetten wat heeft er dan uiteindelijk nog haast?

Charger Stephan in zijn cubical

Stephan’s werkplekje

Fancy hoor 😉

Och och och wat wordt er weer hard gewerkt…..

Tot zover de 9 tot 5 mentaliteit…

Maar uiteindelijk moet iedereen een keer slapen haha

TGIF

Het kan hier dan wel 365 dagen per jaar zonnig zijn dat betekent niet dat we hier geen dagelijkse sleur kennen. Buiten werk is de rest van onze week gevuld met magische activiteiten zoals koken, boodschappen doen, strijken en poetsen. Maar dan komt de vrijdag! Sinds we in San Diego wonen heb ik veel meer gevoel gekregen voor de term TGIF (thank god it’s Friday) want op vrijdag geven wij het startsein voor 48 uur lang doen waar je zin in hebt. Weekenden en vakanties in Amerika zijn net iets anders dan thuis. Om de een of andere reden voel je je geoorloofd om verder te reizen (alles is relatief dichtbij), meer geld uit te geven (we werken er toch hard voor) en alles te doen waar je zin in hebt (we krijgen deze kans maar één keer). Zo bedacht zo gedaan en dat heeft de afgelopen tijd geleid tot een reeks aan geweldige ervaringen. Een overzicht:

Onze kerstboom!

Voetbal, van levensbelang 😉

Amazing view!

Las Vegas!

Wie niet waagt wie niet wint!

Torrey Pines

Sinterklaas Surprise

Superbowl Sunday

Stephan en zijn collega Melody

Starbucks

Mutsenclub zit thee te leuten 😉

En het blijft niet bij 1 avond…

Schaatsen tussen de palmbomen

Op het ijs!

Olifant in het San Diego Safari Park

Hollandse lekkernijen

New York Stock Exchange

Parkeren in New York!

Onze eerste bevindingen

We gaan richting maart en dat betekent dat we bijna op 1/3 van ons expat avontuur zitten. De tijd gaat bizar snel, het voelt alsof we hier pas net aangekomen zijn en tegelijkertijd is alles al heel vertrouwd. Het expat leven is just like real life maar dan flink geüpgraded. Het lijkt alsof het ‘echte leven’ even stil staat en je een vrijkaart gekregen hebt om alles eruit te halen wat erin zit: go for whatever makes you happy.

Mijn oud stagebegeleider noemde het studentenleven altijd een fase van uitgestelde volwassenheid en zo voelt het expat leven eigenlijk ook. Doen wat gedaan moet worden en daarnaast schaamteloos genieten van alles dat het leven te bieden heeft! Ons hoor je niet klagen 🙂

See you in San Diego!

Liefs Stephan & Lieke

Stephan, Melody en Bart

Kerst in NYC 😀

De Greenpeace Rainbow Warrior in de haven

Bij het 9/11 memorial

City Hall

Mini(e)s

Stephan, Lieke en Bart

Kerstshow in de oudste Macy’s in de VS

Genieten van de frisse lucht

Liberty Bell in Philadelphia

Kerstballen in NYC!

Shoppen met Bart bij Ikea

Kerst M&M’s

Ijsje eten

On top of the world!

Ready, set, fondue!

Best cookie in New York

Happy Birthday!

Iron Mountain Trail

Frozen 😀

Fietsenstalling!

Kerst met de familie 2.0

De planning doornemen met Erwin en Randjanie 😉

Mouse ears!

Dogs…

Great birthday!!!

De Hollandse kerstboom

Jut en jul, wat schattig

Chargers!!

Lekker zitten in het Charger Stadium!

De Central Park schaatsbaan!

Beste verjaardagscadeau ooit!

De fontein bij ons appartement

Big Bang Theory taping!

San Diego IPA’s

Hahaha

Topchef!

Expat living 101

November 12, 2013 by liekego

Expat life basics:

Een expat volgens de Van Dale:
ex·pat (de; m,v; meervoud: expats)1iem. die voor zijn werk tijdelijk in het buitenland woont.

Een expat volgens Lieke:
ex·pat (de; m,v; meervoud: expats)1iem. die heel hard werkt en daarbuiten doet waar hij zin in heeft.

En omdat ik anders toch commentaar ga krijgen zet ik deze er ook meteen bij 😉
Een expat wife volgens Lieke:
1iem. met een creditcard en teveel vrije tijd.

Het expat leven is vrij bizar, beter dan dat weet ik het eigenlijk niet te omschrijven. Misschien komt het omdat ik van trainee naar expat ben gegaan en die upgrade gewoon weg te groot is. Misschien komt het omdat we een leven leiden dat nogal boven onze normale stand is. Misschien komt het omdat er buiten het werk geen enkele verplichtingen zijn en je kunt doen waar je zin in hebt. Whatever it is, let’s enjoy it while it lasts 🙂

Een korte samenvatting:
Het expat appartement
Werd turnkey opgeleverd wat zo’n beetje betekent dat je een appartement instapt waar de borden gedekt op tafel staan, je bed is opgemaakt, er een welkomstbrief op je kussen ligt en er flesjes water in de koelkast staan. Corporate housing noemen ze dat. Een term die met zich meebrengt dat de conciërge de volgende dag om 9 uur voor de deur staat omdat er ergens één (van 20) stopcontacten niet werkt en dit als emergency melding bij hem binnengekomen was.

De expat spullen
Volgen de expat per luchtvracht. Thuis wordt het al voor je ingepakt en bij aankomst wordt het op een rode loper weer binnengereden. Na navraag mocht ik het dan wel nog zelf uitpakken uiteraard nadat ik een formulier getekend had waarop stond dat ik afzag van de uitpak service.

De rode loper ligt uit voor onze spullen

Uitpakken!

Het expat vervoer
Een expat rijdt geen blauwe Kia Rio. Een expat rijdt een zilveren Ford Explorer met ruimte voor 7 personen (ook wanneer de expat wife slechts 1.60m is en zij nog net niet staand achter het stuur zit).

The Car

Expat work life:
Ik ben hier natuurlijk nooit bij dus kan slechts mijn eigen waarnemingen neerzetten maar ik wil jullie niet idee geven dat het hier alleen maar fun and games is 😉

– Stephan vertrekt (om en nabij) de 7uur dit in vergelijking met de 9 uur die het in Nederland was.
– Stephan’s werk e-mail komt tegenwoordig op zijn privé telefoon binnen, dat betekent de ene helft van de dag non-stop gepiep omdat zijn San Diego collega’s nog aan het werk zijn en de andere helft van de dag non-stop gepiep omdat de collega’s in Veldhoven weer wakker zijn.
– Bart en ik zijn alle 4 weken naar de Ikea aan het gaan maar meneer stopt maar niet met werken. Gevolg zijn appartement ziet er nog altijd uit als een hotel (behalve dan dat nu niemand zijn bed meer opmaakt)
– Mijn ASML vocabulair is aanzienlijk uitgebreid. Kwam ik eerst niet verder dan EUV, nu vliegen de Vessels, DUV’s SAP live’s, TPD’s, HPSS-en en andere issues (Stephan’s ultieme stopwoordje) me om de oren.

Dutchville and its citizens:
ASML heeft ondertussen zoveel Nederlanders naar Cymer gestuurd dat er binnen Cymer gesproken wordt over Dutchville. Deze grote delegatie Nederlanders valt uiteraard goed op binnen Cymer. Zo staat Stephan al bekend als Mister No Cheese en Bart als Mister Vegas. Afgelopen zondag zijn Stephan en ik op bezoek geweest bij Stephan’s Cymer collega Jeff en zijn vrouw Emily. Jeff en Emily hebben het afgelopen jaar zelf een jaar in Nederland gezeten voor Cymer en weten dus wel het één en ander over Nederlanders en de Nederlandse cultuur. Ook Jeff had een mooie omschrijving voor de nieuwe delegatie Dutch guys. En hij gaf ons dan ook de beste tip ooit om een Nederlander te herkennen:

“Fitted shirt, tight jeans and pointy shoes, you can never go wrong they’re always Dutch!”

Na hartelijke gelachen te hebben om deze spot on beschrijving kwam de onderzoeksjournalist in mij naar boven. Een dergelijke uitspraak kan natuurlijk wel zomaar gedaan worden maar moet wel gestoeld zijn op hard evidence….zie hier.

Bart

Stephan

Roy

Danijel

Jan Willem

*Deze ASML Action figures zijn binnenkort verkrijgbaar in Veldhoven 😉

Expat life playtime:

Expats zijn ver van huis en hebben daardoor geen enkele sociale verplichtingen. Dat betekent doen wat je wilt in een omgeving met eindeloze mogelijkheden. Hierdoor hebben we in de afgelopen tijd zo’n beetje net zoveel gedaan als we normaal in drie maanden gepland krijgen.

We zijn gaan appel plukken in Julian. Een klein schattig Amerikaanse stadje (denk Gilmore girls) dat bekend staat om haar appelboomgaarden en verse appeltaart. We hebben Balboa park verkend, we hebben uren buiten in de hottob gespendeerd, we hebben de Ikea/Target/container store leeg geshopt, we hebben Halloween gevierd, de Electric Run gelopen, Koala’s gezien in de San Diego Zoo, een heerlijke wijnproeverij gedaan, ons nieuwe favoriete restaurant (Saigon at fifth!) gevonden en we zijn (uiteraard) naar Disney geweest. Last but not least hebben we ook nog Stephan’s verjaardag gevierd. Deze keer niet binnen in een kringetje met bitterballen en bier maar buiten bij het zwembad onder het genot van een barbecue. Gewoon omdat het kan!

Brunch at the Del

Stephan op sjiek

Scary!

Hello Mexico!

Old Town

Carving a Pumkin

Danique’s friends Kat & Peter

Halloween Fun!

Electric Run

Grouppic at the Electric Run

Bike <3!

World of Color

Stephan @ Disney

Sleepy Koala

B-day Brunch

Chocolate

Boys at the Electric Run

Lekker appeltje

In Temecula

Winery

Coldstone Cake!

Expat wives!

Birthday Boys

Met Heidi

Cruise crew

Halloween Cruise

Life of the expat wife:

Ik wil jullie mijn vorderingen als expat wife natuurlijk niet onthouden, daarom als laatste deze visuele weergave van mijn expat wife avonturen!

Testing Chairs

@ Ruby’s

In Hillcrest

@ the Cheesecake Factory

Fruit Flower Fun

Another day, another lunch

Shopping genius!!

Ultieme expat wife experience!

Bart’s corner:
Voor al Bart’s vrienden en familie, natuurlijk passen we goed op Bart en binnenkort vinden jullie op deze blog dan ook Bart’s corner! Check back soon voor alle updates over Bart 😉

Slaap lekker Bart!

Wordt hard gewerkt daar bij Cymer

Go for whatever makes you happy!

October 2, 2013 by liekego

Als je devies is dat je datgene moet doen waar je gelukkig van wordt kun je niet anders dan ja zeggen tegen een once-in-a lifetime kans als deze. Zo’n drie maanden geleden besloten we het avontuur aan te gaan en voor 18 maanden naar San Diego te verhuizen voor Stephan’s werk. Vanaf dat moment was het leven één grote (niet altijd even stabiele) achtbaan. Ons leven stond in het teken van papierwerk, baan opzeggen, visumaanvraag doen, verhuizen, afscheid nemen en tussendoor nog even trouwen.

‘Zonder traan geen grote pieken’
Zei een zeer wijze collega tegen mij. Ze had gelijk. De aanloop periode naar ons grote avontuur was er één van emotionele uitersten. De ene dag zit je nog achter je bureau (naar buiten te staren…ik kop de ambtenaren grap maar vast zelf in ;-)), de volgende dag sta je in je trouwjurk onder een boom om nog geen dag later je hele leven in dozen naar de opslag te verhuizen. Er zijn heel wat tranen gevallen, er is heel wat afgelachen en er is nog meer afscheid genomen. Het echt bevatten van wat er allemaal gebeurd is moet waarschijnlijk nog komen maar we zijn het vliegtuig ingestapt met one big smile op ons gezicht. We did it!

‘Welcome to San Diego’
En wat is het hier mooi! We zijn er nu een week en er is alweer een hoop gebeurd. Op dit moment zitten we nog in een hotel maar vanaf 9 oktober kunnen we in ons eigen appartement en wordt http://www.srgliving.com/promenade/ ons thuis voor de komende tijd. En daar kijken we ook enorm naar uit want het leven uit dozen en koffers hebben we wel gezien. Gisteren is Stephan begonnen met werken waardoor we na een week toeristje spelen weer helder hebben waarom we ook alweer hier zijn.

‘So you’re a homemaker?’
Vroeg de bank medewerkster toen ik zei dat ik niet voor ASML werkte. Homemaker?! H-O-M-E-M-A-K-E-R?!! Ik zweef nog ergens tussen diep triest en extreem grappig , maar wassen en strijken staat niet erg hoog op mijn to-do lijst voor de komende 18 maanden. Terwijl Stephan werkt ga ik proberen mijn eigen leven op te bouwen. En als voormalig amerikanistiek student kan ik niet wachten om te beginnen aan mijn volledige integratie in de Amerikaanse maatschappij. Het eerste cadeautje heb ik al gehad, de Government shutdown. Hoewel de aanvraag van onze social security nummers en mijn werkvergunning hierdoor waarschijnlijk vertraging gaat oplopen is het stiekem erg exciting om live mee te maken wat we straks kunnen terug lezen in de geschiedenisboeken.

To be continued…..
De komende tijd ga ik proberen ons leven als expats in beeld te brengen. Mochten jullie ons willen volgen (en dat vinden wij heel leuk) dan kan dat via deze blog. Voor nu willen we jullie bedanken voor alle hulp, lieve kaartjes/berichtjes/telefoontjes en awesome cadeaus. We hebben alles ingepakt en zodra onze spullen in San Diego aankomen krijgen ze een mooie plek in ons appartement!

See you in San Diego!

Liefs, Stephan & Lieke

ps. Tot slot een aantal random sfeerbeelden 🙂